Description

Wij zijn allemaal dobberaars in de oceaan van het leven. En willen we enige richting aan dat leven geven dan hijsen we een zeil. Recht zo die gaat. Maar waar naar toe, welke richting te kiezen? Is er wel een richting, op dit eiland in het heelal? Je komt weer terug op de oorspronkelijke plaats… zoals Jules Verne in een reis in 80 dan om de wereld al liet zien. Hij had wel een dag gewonnen, is dat dat dan het ultieme doel, van het rondvaren , tijd winnen?

Al zeilend in deze oceaan is het mogelijk de zaken met enige afstand te beschouwen, en al filosoferend op zoek te gaan naar antwoorden op de grote vragen van het leven. Die zijn er momenteel in overvloed: de zeespiegel stijgt, het ruime sop neemt toe, en wat heeft dat voor gevolgen? Wat zich ook vertaald in de kleine vragen, waarbij we zeilend soms ook al gewoon het vege lijf proberen te redden, als we weer eens merken dat de natuur uiteindelijk toch vooral onze richting bepaalt, zelfs soms dwingt. Al zeilend is het de kunst mee te bewegen , Wu Wei: de Chinese grondhouding van de kunst van het niet ingrijpen, de kunst van het niet tegen de natuur ingaan maar meevaren op de stroom. In welke richting dan ook….

Een Novelle, met bespiegelingen op het leven, vanuit zeilend perspectief. Van 4 vrienden die Zeilen, als de ultieme ervaring hoe er met de natuur (en met elkaar) valt samen te leven. Toch?